ادب در محضر قرآن
ادب در محضر قرآن
1.پناه بردن به خداوند: فَإِذَا قَرَأْتَ الْقُرْآنَ فَاسْتَعِذْ بِاللّهِ مِنَ الشَّیْطَانِ الرَّجِیمِ پس چون قرآن مىخوانى از شیطان مطرود به خدا پناه بر
2.سکوت در محضر قرآن: وَإِذَا قُرِئَ الْقُرْآنُ فَاسْتَمِعُواْ لَهُ وَأَنصِتُواْ لَعَلَّکُمْ تُرْحَمُونَچون قرآن خوانده شود گوش بدان فرا دارید و خاموش مانید امید که بر شما رحمت آید
3.خضوع داشتن: إِذَا یُتْلَى عَلَیْهِمْ یَخِرُّونَ لِلأَذْقَانِ سُجَّدًاچون [این کتاب] بر آنان خوانده شود سجدهکنان به روى درمىافتند
4.گریه کردن: إِذَا یُتْلَى عَلَیْهِمْ یَخِرُّونَ لِلأَذْقَانِ سُجَّدًاچون [این کتاب] بر آنان خوانده شود سجدهکنان به روى درمىافتند
5.اندیشه کردن: أَفَلَا یَتَدَبَّرُونَ الْقُرْآنَ أَمْ عَلَى قُلُوبٍ أَقْفَالُهَاآیا به آیات قرآن نمىاندیشند یا [مگر] بر دلهایشان قفلهایى نهاده شده است
